Kynoterapia
1-go lipca 2010 roku w systemie prawnym Rzeczpospolitej Polskiej pojawił się oficjalnie zawód kynoterapeuta, który został wpisany do „Klasyfikacji zawodów i specjalności".
Kynoterapia, która zwana jest również dogoterapią, to metoda wspomagająca rehabilitację i edukację zarówno dzieci, jak i dorosłych.
Kontakty człowieka z psem poprawiają samopoczucie, rozwijają zdolność do empatii oraz umiejętność komunikowania się.
Właściwie ukierunkowane działania uczą tolerancji, odpowiedzialności oraz wrażliwości na uczucia i zachowania innych ludzi.
Korzyści zastosowania tej metody wspomagania terapii jest co niemiara. Interakcje pomiędzy pacjentem a psem przynoszą wymierne skutki we wszystkich obszarach funkcjonowania człowieka
Obejmują one rehabilitację różnych sfer
- psychicznej,
- fizycznej,
- intelektualnej,
- emocjonalnej,
- społecznej.
Najczęściej odbiorcami zajęć są osoby z:
- niepełnosprawnością intelektualną,
- Zespołem Downa,
- Mózgowym Porażeniem Dziecięcym
- ADHD,
- cierpiące na autyzm,
- chorujące na stwardnienie rozsiane.
Kynoterapię stosuje się w placówkach medycznych, oświatowych Domach Pomocy Społecznej a także wśród osób indywidualnych.
Terapia daje doskonałe efekty w pracy z ludźmi starszymi.
Często osoby te miały wcześniej psy, ale ze względu na wiek czy też miejsce pobytu nie mogą mieć własnego pupila. Interakcje osób w zaawansowanym wieku ze zwierzętami powodują podniesienie nastroju i poprawę samopoczucia.
Obecność psa uspokaja, obniża ciśnienie krwi, relaksuje, motywuje do aktywności fizycznej. Wpływa stymulująco na zmysły, daje poczucie bezpieczeństwa, akceptacji a w konsekwencji zwiększa pewność siebie i niweluje poczucie osamotnienia.
Wzmacniają motywację, bawią, uczą…
Pies, który bierze udział w kynoterapii powinien być odpowiednio wyszkolony i prowadzony przez profesjonalnie przygotowanego przewodnika, czyli kynoterapeutę.
Są rasy, które z założenia nie powinny mieć w sobie agresji i są predysponowane do tego by pracować razem z pacjentem, na przykład: labrador czy golden retriever.
Przed pierwszymi zajęciami kynoterapeuta zapoznaje się z historią choroby przyszłego pacjenta, a następnie ustala odpowiedni program zajęć.
Spektrum ćwiczeń stosowanych w kynoterapii jest bardzo szerokie. Nie są to skomplikowane i żmudne zadania, ale przyjemne czynności, które wzmacniają motywację w formie zabawy.
Rozwój ruchowy wspomaga na przykład rzut piłką w kierunku psa, który powinien w pysku przynieść zabawkę a rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz motoryki małej – zapinanie kokardek na sierści zwierzaka.
W kynoterapii liczą się nie tylko sukcesy pacjenta, ale także radość jego bliskich.