1-go lipca 2010 roku w systemie prawnym Rzeczpospolitej Polskiej pojawił się oficjalnie zawód kynoterapeuta, który został wpisany do „Klasyfikacji zawodów   i specjalności".

Kynoterapia, która zwana jest również dogoterapią, to metoda wspomagająca rehabilitację i edukację zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Kontakty człowieka z psem poprawiają samopoczucie, rozwijają zdolność do empatii oraz umiejętność komunikowania się.

Właściwie  ukierunkowane działania uczą tolerancji, odpowiedzialności oraz wrażliwości na uczucia i zachowania innych ludzi.

 Korzyści zastosowania tej metody wspomagania terapii jest co niemiara. Interakcje pomiędzy pacjentem a psem przynoszą wymierne skutki we wszystkich obszarach funkcjonowania człowieka

Obejmują one rehabilitację różnych sfer

- psychicznej,

- fizycznej,

- intelektualnej,

- emocjonalnej,

- społecznej.

Najczęściej odbiorcami zajęć są osoby z:

- niepełnosprawnością intelektualną,

- Zespołem Downa,

- Mózgowym Porażeniem Dziecięcym

- ADHD,

- cierpiące na autyzm,

- chorujące na stwardnienie rozsiane.

Kynoterapię stosuje się w placówkach medycznych, oświatowych Domach Pomocy Społecznej a także wśród osób indywidualnych.

Terapia daje doskonałe efekty w pracy z ludźmi starszymi.

Często osoby te miały wcześniej psy, ale ze względu na wiek czy też miejsce pobytu nie mogą mieć własnego pupila. Interakcje osób w zaawansowanym wieku ze zwierzętami powodują podniesienie nastroju i poprawę samopoczucia.

Obecność psa uspokaja, obniża ciśnienie krwi, relaksuje, motywuje do aktywności fizycznej. Wpływa stymulująco na zmysły, daje poczucie bezpieczeństwa, akceptacji a w konsekwencji zwiększa pewność siebie i niweluje poczucie osamotnienia.

Wzmacniają motywację, bawią, uczą…

Pies, który bierze udział w kynoterapii powinien być odpowiednio wyszkolony  i prowadzony przez profesjonalnie przygotowanego przewodnika, czyli kynoterapeutę.

Są rasy, które z założenia nie powinny mieć w sobie agresji i są predysponowane do tego by pracować razem z pacjentem, na przykład: labrador czy golden retriever.

Przed pierwszymi zajęciami kynoterapeuta  zapoznaje się z historią choroby przyszłego pacjenta, a następnie ustala odpowiedni program zajęć.

Spektrum ćwiczeń stosowanych w kynoterapii  jest bardzo szerokie. Nie są to skomplikowane i żmudne zadania, ale przyjemne czynności, które wzmacniają motywację   w formie zabawy.

Rozwój ruchowy wspomaga na przykład rzut piłką w kierunku psa, który powinien w pysku przynieść zabawkę   a rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz motoryki małej – zapinanie kokardek na sierści zwierzaka.

W kynoterapii liczą się nie tylko sukcesy pacjenta, ale także radość jego bliskich.